Navorderen of naheffen, de fiscus mag kiezen

Heeft u als werkgever ten onrechte geen loonbelasting ingehouden, dan kan de fiscus dat corrigeren door het opleggen van een naheffingsaanslag aan u maar de Belastingdienst kan ook kiezen voor het opleggen van een navorderingsaanslag aan uw werknemer. De Belastingdienst mag deze keuze zelf maken, maar deze mag dan niet in strijd zijn met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Dit heeft het gerechtshof in ’s-Hertogenbosch recent bepaald.

In deze zaak ging het om een werknemer, die op 1 juni 2003 in dienst kwam bij de bv. In de arbeidsovereenkomst was afgesproken dat de werknemer een salaris kreeg van € 2.300 netto per maand. De werknemer nam deze beloning ook over in zijn aangifte inkomstenbelasting. In 2006 stelde de fiscus een boekenonderzoek in bij de bv. Uit dit boekenonderzoek kwam naar voren dat de werknemer nog twee bonussen had ontvangen van in totaal € 11.000 en dat de werkgever daar geen loonbelasting over had betaald. De inspecteur legde een navorderingsaanslag op aan de werknemer. De werknemer was het niet eens met deze navorderingsaanslag en vond dat de belasting bij de werkgever nageheven moest worden.

Algemene beginselen van behoorlijk bestuur

Het gerechtshof in ’s-Hertogenbosch bepaalde dat het de fiscus in principe vrijstaat om te kiezen tussen het naheffen van de loonbelasting bij de werkgever of via het opleggen van een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting bij de werknemer. Dit was echter anders als algemene beginselen van behoorlijk bestuur, zoals het vertrouwensbeginsel of het gelijkheidsbeginsel hieraan in de weg stonden. Dit zou het geval zijn geweest als de inspecteur bij de ene werknemer gaat naheffen en bij de ander gaat navorderen. Volgens het gerechtshof speelde dat in deze rechtszaak geen rol en mocht de inspecteur de loonbelasting navorderen bij de werknemer. De inspecteur kreeg dus gelijk.
Hof ’s-Hertogenbosch, 8 april 2011, LJN: BQ9044