Zwangerschapsverlof: loon aanvullen tot 100% niet nodig
Als een werkneemster er tijdens haar zwangerschaps- en bevallingsverlof financieel op achteruitgaat omdat ze meer verdient dan de maximale uitkering van UWV, hoeft de werkgever die uitkering niet aan te vullen tot 100% van het loon. Dat oordeelde Rechtbank Rotterdam onlangs.
De relatie tussen de werkneemster in kwestie en haar werkgever ging in korte tijd hard achteruit. Volgens de werkneemster maakte de werkgever zich schuldig aan zwangerschapsdiscriminatie, volgens de werkgever vertoonde de werkneemster als leidinggevende ondermijnend gedrag. Op enig moment werd de werkneemster zelfs op non-actief gesteld door de werkgever. De partijen kwamen tegenover elkaar te staan bij Rechtbank Rotterdam. De kantonrechter oordeelde dat zowel de werkgever als de werknemer een aandeel had in de ontstane situatie en ontbond de arbeidsovereenkomst uiteindelijk vanwege een verstoorde arbeidsverhouding (artikel).
Financiële achteruitgang door zwangerschapsverlof
Tot zover een dertien-in-een-dozijnuitspraak. Het bijzondere van deze zaak is dat de op non-actiefstelling van de werkneemster werd gevolgd door 16 weken zwangerschaps- en bevallingsverlof, waarin de werkneemster een uitkering kreeg op grond van de Wet arbeid en zorg (WAZO) (artikel). De hoogte van die uitkering bedraagt 100% van het zogeheten dagloon, maar niet meer dan 100% van het maximumdagloon (per 1 juli 2025: € 290,67 bruto per dag). Omdat de werkneemster meer verdiende dan het maximumdagloon, ging ze er door haar verlof dus financieel op achteruit. De werkneemster meende dat de werkgever haar uitkering had moeten aanvullen tot 100% van haar loon, omdat ze door haar verlof in een financieel slechtere positie was terechtgekomen dan mannelijke collega’s.
Werkgever kan het maximumdagloon aanvullen
De kantonrechter verduidelijkte dat de werkneemster tijdens het verlof alleen recht had op een WAZO-uitkering, niet op loon. De WAZO is gebaseerd op de Zwangerschapsrichtlijn die de lidstaten van de Europese Unie alleen verplicht te zorgen voor een ‘adequate uitkering’. Hiervan is sprake als het inkomen van de werkneemster gelijk is aan het inkomen dat ze bij ziekte zou hebben ontvangen, binnen de grenzen van een eventueel nationaal maximum. Met de WAZO-uitkering van maximaal 100% van het maximumdagloon voldoet Nederland aan deze verplichting, aldus de rechter. Dat de werkgever de werkneemster niet had gewaarschuwd voor een inkomensachteruitgang en hier niets over was vastgelegd, maakte geen verschil. Uiteindelijk ging de werkneemster naar huis met een transitievergoeding van ruim € 41.000, maar naar een loonaanvulling tijdens haar verlof kon ze fluiten. Overigens kan een werkgever het maximumdagloon wel uit eigen beweging aanvullen als een werknemer meer verdient. Een cao of eigen regeling kan dit zelfs verplichten.
Rechtbank Rotterdam, 12 augustus 2025, ECLI (verkort): 10515