U bent hier

1. De WKR in een notendop

Dit hoofdstuk is eerder verschenen in Themadossier Salaris Rendement
Publicatiedatum: oktober 2019

Sinds 2015 is de werkkostenregeling (WKR) verplichte kost voor elke onderneming. Dit regime voor de fiscale behandeling van vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers had een flinke administratieve lastenverlichting met zich moeten meebrengen, maar de vraag is of dat in de praktijk ook het geval is. De WKR wordt door veel werkgevers als complex ervaren en kent misschien meer regels dan de opzet was.

einde oude regime

Na een overgangsregeling van vier jaar werd de in 2011 ingevoerde werkkostenregeling per 2015 het verplichte regime voor de fiscale behandeling van vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers. Hiermee kwam er een einde aan het oude regime met zijn vele losse regels voor (onbelaste) vergoedingen en verstrekkingen.

Het uitgangspunt van de WKR is dat er feitelijk geen onbelaste vergoedingen en verstrekkingen bestaan: alles is loon voor de werknemer, enkele uitzonderingen daargelaten. Ook hoeft er niet direct belasting te worden betaald over alle vergoedingen en verstrekkingen, want werkgevers hebben de zogenoemde (belasting)vrije ruimte om ze voor werknemers...
Sinds de invoering van de werkkostenregeling zijn er al diverse wijzigingen aangebracht en staan er ook nog diverse aanpassingen gepland, sommige zekerder dan andere. Percentage Waar de regeling ooit begon met een vrije ruimte van 1,5% van het totale fiscale loon van de onderneming, is dat percentage per 1 januari 2015 verlaagd naar 1,2%. Per 2020...