6. Ingekomen werknemers en de 30%-regeling

Buitenlandse werknemers die voor uw onderneming tijdelijk in Nederland komen werken, maken extra kosten door hun verblijf buiten het land van herkomst. U kunt hun deze kosten onder voorwaarden onbelast vergoeden op grond van een gerichte vrijstelling. U heeft hierbij de keuze om de werkelijke kosten onbelast te vergoeden of gebruik te maken van een onbelaste forfaitaire vergoeding op grond van de 30%-regeling.

minst bewerkelijk

Qua onbelast vergoeden van de extra kosten vanwege verblijf buiten het land van herkomst – de zogeheten extraterritoriale kosten – is de 30%-regeling voor u het minst bewerkelijk. De 30%-regeling hangt samen met de werkkostenregeling (WKR). Als er sprake is van een werknemer voor de loonbelasting en dus de WKR geldt (zie hoofdstuk 5), kunt u gebruikmaken van de 30%-regeling.

Extraterritoriaal

vaccinaties

dubbele huisvesting

taal van werkland leren

schoolgelden

Onder ‘extraterritoriale kosten’ vallen onder meer de volgende zaken:

• de kosten voor een kennismakingsreis naar het werkland, eventueel samen met het gezin (bijvoorbeeld om een geschikte woning of een school voor de kinderen te zoeken);
• de kosten voor het aanvragen of omzetten van officiële persoonlijke papieren (zoals een rijbewijs, visum of verblijfsvergunning);
• de kosten voor medische keuringen en vaccinaties, ook voor gezinsleden (mogelijk nodig voor het verblijf in het werkland);
• de extra kosten voor levensonderhoud door een hoger prijspeil in het werkland dan het land van herkomst (zoals extra uitgaven voor gas, water, licht en maaltijden);
• de kosten voor dubbele huisvesting (zoals hotelkosten) omdat de werknemer in het land van herkomst blijft wonen;
• de kosten voor (eerste) huisvesting (slechts de kosten die boven 18% van het loon uitkomen zijn extraterritoriaal);
• de kosten voor opslag van de boedel (het deel dat niet meeverhuist naar het werkland);
• de kosten voor reizen naar het land van herkomst (zoalsvoor familiebezoek of gezinshereniging);
• de kosten voor een cursus om de taal van het werkland te leren (zowel voor de werknemer als voor de gezinsleden die bij hem verblijven);
• de extra gesprekskosten voor telefoneren met het land van herkomst (de niet-zakelijke kosten);
• de kosten van een aanvraag vrijstelling sociale zekerheid (bijvoorbeeld een A1-verklaring);
• de kosten voor schoolgelden voor een internationale school of het internationale deel van een gewone school;
• de extra kosten voor het laten invullen van de aangifte inkomstenbelasting (alleen als het duurder is dan het laten invullen door een vergelijkbare belastingadviseur in het land van herkomst).