7. Andere methoden voor waarderen en belonen

In veel organisaties is het beloningsvraagstuk gekoppeld aan een analytisch functiewaarderingssysteem. Door scores toe te kennen aan vooraf gedefinieerde functie-eisen ontstaat de indruk van een eerlijk, objectief en reproduceerbaar beloningsmodel. In de praktijk blijkt deze veronderstelde objectiviteit echter niet altijd houdbaar. Functiewaardering functioneert dan vooral als een technisch instrument dat maar beperkt aansluit bij de dynamiek en complexiteit van organisaties.

hulpmiddel

Een belangrijk risico dat met deze instrumentele toepassing van functiewaardering gepaard gaat, is systeemverstrikking. Bij systeemverstrikking gaat het om de neiging om meer waarde toe te kennen aan het systeem zelf dan aan de werkelijkheid die ermee wordt beschreven. Het systeem, dat oorspronkelijk bedoeld was als hulpmiddel om verschillen te ordenen en te legitimeren, gaat zo een eigen werkelijkheid vormen. Hierdoor kunnen organisaties verstrikt raken in procedures en regels, terwijl de onderliggende bedoeling – het rechtvaardig waarderen en belonen van werk – naar de achtergrond verdwijnt.

Introductie

voorkeur

In dit hoofdstuk lees je over de beperkingen van traditionele functiewaarderingssystemen. Ook komt aan bod waarom sommige organisaties de voorkeur geven aan moderne indelingsmethoden en op welke uitgangspunten deze zijn gebaseerd. Tot slot lees je hoe organisaties kunnen toewerken naar een waarderings- en beloningssystematiek die rechtvaardig, uitlegbaar en ontwikkelingsgericht is zonder te vervallen in systeemverstrikking.