7.3 Van functiewaardering naar gezamenlijke indeling

verbinden

gezamenlijk

Moderne indelingsmethoden vormen een alternatief voor organisaties die beloning, ontwikkeling en werkverdeling beter willen verbinden met hun eigen, dynamische praktijk. In plaats van functies te beschrijven, extern te laten waarderen en vervolgens ‘in te schalen’, kiezen deze organisaties voor een gezamenlijk proces, waarin wordt vastgesteld wat nodig is om hun doelen te realiseren. Daarbij ligt de nadruk op het benodigde probleemoplossend vermogen, de verantwoordelijkheden en het gedrag dat werknemers in die context moeten laten zien.

bepalen

Het fundamentele verschil met traditionele functiewaarderingssystemen is dat de organisatie zelf bepaalt welke criteria de basis vormen voor salarisschalen en functie- of rolverhoudingen. Dit gebeurt aan de hand van algemene niveaubeschrijvingen, gedragskenmerken en herkenbare praktijkvoorbeelden.

Indelingsinstrumenten

functiematrix

Er bestaan verschillende indelingsinstrumenten die zowel het ontwerpproces als het daadwerkelijke indelen van werknemers ondersteunen. Deze instrumenten kunnen verschillende vormen aannemen. Denk bijvoorbeeld, net als bij een niet-analytische methodiek, aan een functiematrix met referentiefuncties, geclusterd in functiefamilies. Of aan een ontwikkelmatrix die inzicht geeft in talentpaden en ontwikkelmogelijkheden binnen de organisatie, en een peoplematrix die laat zien waar werknemers staan in hun ontwikkeling en wat hun groeipotentieel is.

Profielbeschrijving

competentie

Ook profielbeschrijvingen met gedragskenmerken, criteria voor senior-, medior- en startersniveau, en competenties kunnen deel uitmaken van deze indelingsinstrumenten. Daarnaast zijn er externe partijen die hiervoor specifieke softwaretools hebben ontwikkeld. De invulling hiervan is altijd maatwerk: afgestemd op de organisatiecultuur, structuur en ambities.